La cantina seguida de la mort del paire

Al caireforc de l'estrada d'Amiens e de la rota granda de Tarlefesse , ont los camions entamenan la davalada en trantolant , en craïnant ame un tindament de claxons , qu'anòncian l 'arribada als fuòcs roges o verds , de la dintrada de la vila , Ham se pren des manièras de citat granda . Mas quand òm ròtla un pauc , un còp traversat lo passatge de nivèl e lo pont de fèrre sul canal, Ham es pas qu'una vila pichona de la campanha , un pauc pus granda qu'una vilòta , sembla que la carrièra principala poiriá èsser la d'una vilassa mejana industriala del nòrd. Canal , rota e camins de fèrre e tot negat dins la tuba que monta de contunh de la tèrra , coma la que raja a plen de las chiminèas nautas e negras de suja, de las usinas de tota mena que se tutejan al long del canal del nòrd.

Sul canal passan las barcassas que carrejan cinc mila tonas de blat , de carbon , de fèrre , de bledarabas , de maquinas , de canèlas gigants e me pareguèt que los trens e las barcassas se fasián l'escorsa del bruch. Òm auriá dich que lo cèl se fendasclava. Qu'un auratge de longa breçava lo païs bas , trempa d'agre que vomit l'aiga enveirinada per cada trauc de sa pèl.

Los meteis parcatges servats als camions , menimosament senhalats , per de regas blancas e de panèls jaunes , ame las meteissas traças de pneumatics , las meteissas veirinas crassosas , de bòtas , de solièrs vernissats de color castanhenca , de linge de còrs pels òmes , per las femnas en sòlda , ame lors etiquetas cubèrtas de cagadas de moscas ; e las meteissas anòncias emfaticas e afogadas de sòldas per causa d' encendi , de cambiament de proprietari, de mòrt, de falhida , pinturluradas sus de calicòts de fabricacion artesanala que clacan dins lo vent.

Mas après lo caireforc de la rota d'Amiens e la de Tarlefesse al luòc ont se pòt veire quatre ostals tot parièrs , se quilhan de l'autre costat de la rota , lo restaurant ont manjàvem cada miègjorn. Davant i avia una terrassa ont se podiá manjar per las caudas jornadas de l'estiu , mas meteis que lo trafec rotièr èra pas suportable que siá l'estiu o l'ivèrn . Pr'aquò lo parcatge èra plen. Semblava que totes los trabalhadors de la tèrra se foguèsson donats rendètz vos aicí. Tre la pòrta passada las odors fòrtas te sautavan al nas. Las dels òmes en susor e las de la cosina . De femnas galopavan entre las rengadas d'una cinquantena de taulas d 'òmes que chapavan sens cap de vergonha, coma se venián d' escapar a l'aganiment de la raça umana . D'unes se gratavan son pitre pelut en fintant la fenda de del casabèc, quand una serviciala se clinava los braces cargats de platàs de fritas .

Las paucas de roge tindavan e s' amolonavan voidas al cap de cada rengada de taulas .

Prenguèri lo camin dels comuns , abans d' atraversar la sala granda. Dins lo corredor gelat que menava als pissadors mos passes ressontavan coma dins un potz. Las parets me tornavan lo bruch de las parlicadas. Me pensèri dins un tunèl blanc de carrelatge blanc e gris e lord , la bronzor de l'estrada montèt d'un ton , quora clavèri la pòrta del cagador sens luneta. I fasiá fresc. L'aire pudissiá. Aviái la fèbre . Lo fenestron èra dubèrt. Me teniái una foira del diable. Tres jorns abans , aviái beguda l'aiga poirida de la barrica del talhièr . Me tenguèri sens me sèire tal un «sumò» al moment de se batre ame la clòsca de son adversari. Un fum d' òmes avia escrich ame son dèt tenchat de mèrda . Me remembri pas tròp, mas sus la parèt , a esquèrra un d' aquelses avia escalprat un « je te baise Terèsa », ame un vièch gròs en guisa de signatura. Me demandèri se Teresa auriá l'astrada de veire aquela notacion clara e neta de votz tiblat per la desirança . De l'autre costat s' amontairava la longa tièra dels numeròs de telefòna de los que te prometián de : «t' encuolar sens te far pagar».

Fins finala las parets rebatavan exactament l'estat de la poësia amorosa , la dels fantasmas vertadièrs dels òmes de las trenta gloriosas quora se pòt cagar suaudament . Ren a veire ame las pintraduras preistorïcas de Lascaux.

M'acranquèri a la punhada per cridar pas. Los budèls me torcissián . I avia pas cap de papièr al ròtleu per s' eissugar . N'aviái pas cap de besonh vist que cagavi pas ren pus dempuèi dos jorns , levat una mena d'aiga coma la d'un nenon.

Tornèri dins la sala granda a travèrs lo corredor que semblava servir de cambra de ressons . Un potz sens fons ont m'arribava lo bronzinament de la vida e lo mescladís de la cantina , lo va e ven de contunh dels òmes , e dels camions , de las servicialas e lo cridal poderós de la taulejada quora un « desgordit» encapava de desnosar un faudal.... Los òmes tenián sas mans espessas sus l' escudèla e copavan lo pan qu'engolavan , per butar las forquetadas gròssas de patanas , s' engalatavan lo vin coma de l'aiga dos , tres, quatre paucas , risián coma d'elefants quant arriban a la sorga , trucavan lo cotèl contra al veire per far tornar la serviciala pallinassà que largava de botelhas de contunh , coma un B52 largava las bombas al Vietnam, e mostrava sens o voler la fenda de la naissença de sas popas , mentre que lo mai viciós al cap de la taula li carpanhava las patèrlas en cridant : - « et que çà saute»