La volonté d'un pape ou la naissance de la France sur les ruines occitanes

La volontat d'un papa o la naissença de França sus las  roïnas occitanas 

Bon, soi d' acòrdi sul subjècte de l'amenaça que representava la butada del catarisme dins Occitania e sul punt que l' Innocent III se sentiguèt forçat de copar las alas als eretges que nasejavan suls territòris dels comtes de Tolosa e de Trencavèl. Mas tot aquò es un pauc cort, e resumís mal la fam de poder d'un òme de gleisa, avesque entre los avesques del monde crestian, e que decidiguèt de se levar contre lo poder del emperador germanica . Aquel avesque que se sonava Gregori , èra un avesque "putschiste" , que refusèt de prene sa placa, e ren que sa placa dins la ierarquia ortodòxa.

D'en primièr cal saupre que Roma un còp èra vendiá las cargas de glèisa coma uèi se vend una liçença (franquesa) per una granda marca. Per exemple un òme que voliá venir un avesque , deviá far lo viatge de Roma , ambe fòrca argent dins la borsa , que dempuèi lo sulhet de la fortalèsa , fins a la pòrta d'un cardinal, deviá pagar de longa e mostrar pata blanca, per s'arrapar dins los estatges de l'immòble papal . Lo viatge èra long , l'escalada tanben , a quicòm pròcha tres a quatre meses per encapar de rescontrar lo secretari del papa o d'un responsabla . Fin finala après quatre meses de patiràs , lo candidat archavesque d' Auch o de Nimes se'n tornava ame una mena de franquesa signada , que li donava lo drech d' «espleitar» un territòri plan bòrnat e la pratica que s'i trobava. Pareis que logava los bastiments , quitament la glèisa , la catedrala, las capèlas fasian l'objècte d'autres contraches ...

Mantuns còps s'agissiá de pausar sa candidatura, que lo titular del pòste èra pas encara mòrt.

Un pauc coma se l'Estat francés avia per costuma de vendre los pòstes de prefèctes  , mas sens lo lotjament , lo parcatge , l'òrt , lo carri, tot al detalh , mas avans la mòrt del titular.

En avanci la glèisa non? Al nivèl de la pensada liberala !

Mas çò qu'arribava dins Provença e Tolosa e tèrra d'Argença èra fòrça grèu.

Cal comprene qu'èra una entrepresa comerciala la religion , (coma totas las religions) , que deviá èsser rendabla . Mas vist que lo catarisme denonciava lo luxe, veire la luxúria dels «princes avesques» e prechavan per una vida de santa pauretat , de trabalh, se trobèt que los candidats avesques o arquevesques , un còp tornat, dintravan pas dins son argent, quora tornavan de Roma ambe lo contrach en règla . Los crestians donavan pas ren pus. Solide que los crompaires de franquesa se trobèron sus la palha , e quitèron pas de bramar contra los catars e per la crosada , subretot que Roma i perdiá tanben , tocava pas mai lo dèime, siá dètz del cent de totas las recèptas de quistas , de perdons, de messas, d'absolucions , de bilhets de favor , d'indulgéncias de tota mena.

A mai de la dolor morala de se veire contradich dins sa fe , la dolors materiala de gasanhar pas ren pus , lo futur avesque se retrobava dins una glèisa voida...

Ara ne cal passar a una autra rason que desencadenèt la ràbia del paure Innocent III. Li venguèt de son oncle , lo papa Gregòri lo que prechèt l'idèa clara e neta , que la glèisa teniá lo drech divenc de comandar al monde , als pòbles e als reis sus la Tèrra coma al cèl. .

Èra pas encara papa qu' aquel paure Innocent III , ajèt la dolor de veire montar una revòlta grèva al Nòrd , dins Anglatèrra. Òc figuratz vos que los angleses decidiguèron totes sols, de pas cap pagar lo dèime e quitament de se passar de l'avís de Roma. Ja començava aquel pòble fals de far de son cap.

Un autre eveniment encara mai catastrofic desturbelèt l'eiretièr de la familha dels Senhi ( familha que donèt al mens set a uèch papas al monde , mentre que lo monde ne demandava pas ges ) disi eiretièr que Inocent III foguèt lo mai jove del papa elegit a Roma , que sarrava trenta un ans quand montèt sul tròna de Sant Pèire ) emai de tot aquò çò que pròba plan l'engenh italian, i arribèt sens èstre sonque curat , puèi qu'èra pas qu'un paure diague es a dire un laïc , tot juste bon passar la balaja dins la sacristia après la messa grand.

Son oncle Senhi lo papa Gregòri , nascut d'unas proprietats que se trobavan a vint quilomètres de Roma, que li veniá de sos aujòls , de patricians romans fòrça rics , que tutejavan l'emperador quora demorava encara a Roma. Patricians que se remetèron pas jamai del despart de Constantin vèrs Constantinopòli .

Aquel Papa Gregòri qu'èra pas a la debuta qu'un avesque , «entre totes los avesques» a Roma , a l'egal dels autres avesques de la Tèrra , ni mai ni mens , mas que lo Gregòri s' acapricèt de denonciar lo poder de l'emperador germanica de nomenar los avesques. D'un costat aquel emperador teniá lo drech fondamental , drechament de son aujòl es a dire l'emperador Constantin , e que se fasiá aital dempuèi de sègles quand s' èran convertits al crestianisme .

Mas que pel Papa Gregòri, tot aquò passava l'òsca.

Per comprene la posicion de l'emperador germanic , cal comprene que l' avis de l'avesque de Roma èra tant important per el , que lo de son muòl .

I aguèt doncas la batèsta, l'embolh , la guèrra de las envestiduras : que pausèt la question fondamentala de saber cal a lo drech de nomenar los avesques es a dire de qual comanda aicí bàs ?

D'en primièr l'emperador perdèt e cadun se remembra de Canòssa. Es a dire que demorèt pareis tres nuèches a esperar dins la frescura jos la fenèstra del papa lo drech de dintrar per demandar perdon. Mas aquel emperador germanica se tenguèt pas per batut . Èra caput.

L'abadiá de Cluny foguèt tre la debuta del costat del Gregòri. Aviá tot a i ganhar los monges . Existissián pas . Podián pas qu'i ganhar. Lo coflèron : vai i mostra lor . La paraula de Dieu deu mestrejar l'univèrs e los reis . Gregòri se'n remembrèt . Es per aquò qu'envejèt lo joine Senhi far l' estage a Paris , escotar las leiçons afogadas de R. de Corbeil, un predicaire famos.  Lo futur Innocent III foguèt traumatisat de veire son oncle mespresat , el l'eiretièr de Sant Pèire,  enfin pas encara, que l'eiretièr vertadièr n'èra l'emperador germanica, e que lo Gregòri representava pas que Roma , una vila roïnada, mai pichona e fòrça mens rica que Bizanci (que lo paguèt car) pus tard que foguèt saquejada , sus òrdre del papa mentre una crosada, per ne finir ame los «ortodòxas»  que viviàn dins un  luxe pus bèl encara.

Alara quora montèt estudiar a Paris lo futur papa , jovenet, rescontrèt los presicaires francimands, qu'èran los «ulemas» d'un còp èra, que lo coflèron a fons e li mostrèron que son ròtle èra de tornar establir lo poder de Dieu sus la Tèrra, poder que se trobava entre las mans del papa de Roma, sens cap de dobte possible .

Tre que tornèt a Roma , venguèt archidiacre , es a dire qu'èra secretari del papa e totjorn pas membre de la glèisa . Foguèt nomenat Papa a trenta un ans tal un messias a l'unanimitat , que lo concile de l'epòca èra fòrça redusit , a pro pena un trentenat de membres al tres quarts de monde dels Senhi . Aquò revèrtèt un pauc, la nominacion d'un filh de dictator,  rapòrt al cridal unanime de l' acampada al moment de l' "eleccion"  .

Bon s' endevenguèt fòrça amic ambe los fondamentalistas clunisians , mas lo rei de França èra pas qu'un rei pichon, que se tenguèt luènh de l'afar , que se mesfisava de l'estrambòrd d'un futur papa jovenèl . Que renhava sus un territòri grand coma un despartament que compreniá pas sonque Paris, un sembla estat , estirat entre Reims et Orleans . Lo rei de Borgonha , lo duc d' Anjou sens parlar del rei Angles que teniá Aquitània e Normandia es a dire la mitat oèst de Franca actuala. Sens parlar del comte de Tolosa un rei sens corona . Totes èran mai poderós qu' el .

Podèm cercar de tot costat mas se tròba que lo rei França al sègle XIII pesava pas grand causa . Li caliá a cada còp que sortissiá de sa tuta se far coronar un còp mai, e reconéisser per de vassals que se trufava de son poder .

Representava ren. Un pet de lusèrp.

A mai, èra pas qu'un eiretièr usurpator capetian , una familha que veniá de prene la plaça dels merovingians, sabètz los que se passejavan aconsomits ,sus de carris de fen traches per de buòus tal que nos l'ensenhèron los ussards negres de la republica de J Ferry , dins la dralha de Michelet ...

Lo paure Inocent III , que Dieu me perdona , que deu brutlar dins los infèrns, se diguèt qu'aviá besonh d'una poténcia fòrta al nòrd per téner l'anglés e l 'alemand . Los monges de Cluny l'encoratjavan.

L'eretgia catar arribèt al mitan d'aquela disputa de las envestiduras e la volontat anglesa de se «passar» de la proteccion de la glèisa .

D'un l'argent dintrava pas mai d'aquel pais occitan , dos l' angles, lo german devián baissar lo cap davant la cròssa papala .

Donèt lo miègjorn , l'Innocent III, es a dire Occitània, un pais ric, a un rei piètre, en escambi d'una politica de «manten e l'òrdre» li bastiguèt un pais central , d'ont se poiriá contrarotlar aisidament l'Euròpa del nòrd. Lo rei de França envejèt Simon de Montfòrt sens o dire, que lo rei de Franca  foguèt meteis escomenjat dos o tres còps per una  vida de bigamia .

E los barons del nòrd que lor agradavan melhor  morir, que de viure paures ganhèron a Murèth .

La seguida la coneissèm...

Foguèt lo pilhatge , l'Inquisicion , la despossession...

Puèi i aguèt la longa tièra dels cardinals que bastiguèron l'istòria Franca ame l'ajuda financièra de la familha dels Medicis .

Un malastre papal escartairèt Occitània qu'avèm pas finit de pagar uèi .

Franca es la filha ainada de la glèisa.... Sens ela seriá venguda coma los Pais Bas, un pais a pro pena mai grand que la nòva region Occitania Catalonha qu'es en passa de florir. Region AOC ( Apelacion Òc Catalonha (contrarotlada))   qu'aurà pas la libertat de se causir son nom. 

Una pròva ? Aquò's que lo catarisme italian fòrça poderós , benlèu mai poderós que l'occitan foguèt exterminat pus tard , ben pus tard après lo brasal de Montsegur.

Pròva que Innocent III aviá un autra tòca , que l' urgéncia èra ben , per el d' entrepachar las veleïtats anglesas, e subretot de matar la poderosa Germania. 

Aital  França nasquèt de las mans d'Innocent III. Aquò marchèt un moment fins al sègle dètz e uèch... Puèi la monaca escapèt al mèstre, al papa.

Mas l'istòria es curiosa! Uèi la question tòrna . Alemanha a per vocacion de dominar Euròpa ? Anglatèrra a per vocacion d'èstre liura e de partir tre qu'un poder estrangièr l'amenaça ? França a per vocacion de far plegar los autres paises dins l'encastre d'un  novèl poder, per exemple lo de l'OTAN aqueste còp?

L'istòria pròba que França contunha de se creire cargada d'una mission planetària e divenca . Benlèu qu'es passat dins los gènes....

Que me pareis important d' ensajar de tornar situar lo malastre occitan e la crosada dins l'encastre europenc d'un còp èra . L'eretgia èra pas la sola causa de la crosada . La crosada resulta plan de la volontat papala de fabricar un estat es a dire Franca , qu'èra ren al despart , e doncas que li deuriá tot , per impausar sa volontat als paises del nòrd, subretot Anglatèrra e Alemanha.

Autra pròba; qu'  a pro pena papa , nomenèt un amic anglés de l'universitat de Paris, coma arquevesque de Westminster , (que la glèisa anglicana  volguèt pas adobar).

Sorga : la Glèisa , Roma e l'argent , libre rar que còsta mai de 200 euròs sus Amazone e que tròbi pas mai levat a la bibliotèca . Istòria de la crosada eca ....