occitanissima

La pensada del jorn . La Mafia mestressa del monde Mantuns jornalistas economicas e maites òmes politics parlan fòrça de las leis del mercat, del liberalisme, de la mondializacion necessària. Tant que son vengudas naturalas aquelas leis, tant gispras pel pòble , e tant bona per totes que se tenon lo cuol al caud dins la seda ... En disent que cal las seguir sens fautar. E se totas aquelas leis tant duras pels paures mondes , èran pas, que las de la mafià ? Leis impausadas dins cada païs al nom de la rentabilitat. Que fan que de pertot son las leis de la mafia que s' aplican. Que s'agisson de prostitucion , o de la venda de la dròga , lo vocabulari es lo meteis que pel trabalh» onèsta » e los investissors , qu'òm aimariá de coneisser melhor, s' acapriçan de trapar de rendements del meteis nivèl que la mafià . Entre eles i a tan pauc de diferéncia qu'i se pòt pas passar un fial. Probable que son las meteissas personas..

Qual pòt aparar la tèrra d'òc? Degun.... levat lo vent occitan . Qual pòt aparar la lenga d'òc? Degun.... levat lo solelh occitan Qual pòt alisar lo mot d'òc? Degun.... levat lo resson de la votz . Qual encara pòt dire son nom? Degun... levat los que l'aiman Lo tron poderós , e la nèu plonda, Lo fuòc dins lo valat, dels aujòls. Lo pas pesuc d'un guerrièr d'òc. Lo rebat dins la sompa o lo pachòc. D'una trocha que se bolega. Entre sas belugas de sèrp, Lo mormolh de la sorga jos la mofa . Lo crid del l'agaça e del merlhe. Lo cant d'un boldràs a la nuèch. Tombada, e la sang d'un cocut, Que gota sul nas d'un sautaboc. af

La causa èra aquí. Una segonda ren . E subte èra aquí. Caliá escriure sus ela, Ne parlar. Emplenar lo void que fasiá nàisser, que de la veire. Un non res casut del cèl. Arribat sus la coeta d'una cometa. Caliá tampar lo trauc , dire la vertat, explicar l'escandal. Qu'amenaçava tot tre que pareissiá. Que se trufava de tot . Subretot los escrivans que s'imaginavan , s' acapriçavan de ne voler parlar, la boca plena de non res. Los pòts degotants d'escruma, sens poder traçar un sol mot sul tablèu negre . Coma un centenat de miliard d'òmes davant el, tornats posca. L'òme tombèt de genolhons . Cercava encara lo gredon, lo cabord, a l'abroa del cròs, per ensajar de li dessenhar la cara , lo morre que se sarrava per i lecar las gautas. Cluquèt dos o tres còps. Pr'aquò bracejava pels autres , alara que podiá pas sonque artelhar. Cridava , gingolava , udolava... sonque dedins son cap. De monde s' èran arrestats per agachar lo paure bogre ...

L'aucèl beu una gota de mèl. Davant de prendre l' enauçada E l'òme lèva lo punh al cèl Que crei pas a son estelada.

França aima Occitania Ieu tanben aimi Occitania, Sem los ukraïnans de frança. D'un biais... Levat que nòstra lenga creba Solide d'un biais... Sens cap d'irantja, de velors o de sèda e sens cap de revolucion irantja...

AVATAR lo film polit de veire a l'ora d'ara, e per long temps, probable. Una referençia qué. Un film de Cameron lo cineaste del meravilhos. Coma l'aviai manquat las autras setmanas per causa de raumas e de gastrocaganha aguda , me jetèri defòra per lo veire enfin, tre qu'encapèt de marchar pas coma un riton. Lo film mostra clarament lo biais dels colonisaires e la violencia. Dison I a una riquèsa aqui , e ben anem te tuar per la te panar . Cal dire qué , coma oblidan totjorn, per la colonisacion l'Euròpa es sus lo podium. Fan rampèl, Anglatèrra, França, Espanha , Portugal , Olanda, Italia, Alemanha, totes païses que s'agradan fòrça de far la leiçon a la Tèrra entièra. De milions de mòrts , ambe una brava tropelada de malastres que contunhan uèi. ( darrièr malastre le genocide del Rwanda, lo malastre eternal d' Haïti, de l'Africa, lo talent, la set, l'enveirinament de la Tèrra ) Benlèu que lo resson èra tròp fòrt per las aurèlhas universal...

Paul Gayraud- GAI SABER No 515 Un escrivan sus la Talvera de Domenja Blanchard. E l'impossibilitat (o lo malastre) per trobar de libres d'el (e de totes los autres) , que se'n parla dins Lo Gai Saber o dins la revista Òc . Que ne'n parlèt Domenja Blanchard de Paul Gayraud, Gai Saber . Plan polidament. E que l' Ives Roqueta ne'n parlèt tanben coma d'un grand escrivan desconegut , dins un article de la revista Òc . dins lo Coma m'agradan los tres libres que desnisèron del severagòl. Per las Colonas de Tarn, Riqueta , Lo segond libre del Causse. Aquò's tot . Ambe Domenja sabi que n' escriguèt d'autres , mas ont son? O nos dirà Domenja? Que, mantuns còps, reconeissi dins sas escrichas , los mots qu'ausiguèri un còp èra , al meu país, quand tota la tropelada d'enfants sabián quitament pas que s'agissiá de lenga occitana. E que bramavan per las carrièras mitat francés, mitat « patés ». ( escampa, agacha,...

Aquò's la bèla capitada . D'una partida que s'acaba , Que m'en chauta a la fin? O nos los dison polidament. Tota la còla dels sabents. Que la fin serà lèu aquí. Qu'un gal al cap de la prada, Escotèla un capon polit. Que tot se pudis a canin . Que m'en chauta! La bèla afar ! Cantarem lo nòstre rebat. Nos espèra un plaçon estrech . Ambe una pèira quilhada drech. Fautarem pas , lo cròs petit. Al cementèri de l' oblid. Que s' atudèsse lo cant ? Que non....

Lo Gai Saber de legir lo no 515 Una poésia subrepolida de E Houlès. Clausa, sensuala, violenta , desirosa, amanta, sauvatja , feruna, mistica, subrenaturala, liura, masochista, apassionada, sincèra, somiaira, casuda al plond de l'espèr, del desespèr , de l'instinct de mòrt o de vida . Un pichòt liaç de fuòc , porgit ambe de glacons, de bon chucar que se sona l'Esconjurada... E que cal legir mantuns còps dabant de s'abandonar pel plaser de los ausir tindar... Los mots.

Severac lo Castèl. Lo meu païs... 1954 Nostalgia , me pren, la cachavièlha, la masca adormida, al lièch Escampada als vents leugièrs, lo rebat d'un braç que se brandís Per semenar suls ròcs sas granas , sos còdols , ambe son àrpia sortida de la tèrra Las granas al gost de lima, de cima, drudas coma las granas de tranuga. Es la Tèrra òrra! Qu'endura l'auratge , lo patiràs , la granissada De nòstras travèrses magres, que lo pastre artelha pas mai. Qu'alisan sa susor . Qu'asaigan la sang , las plors? Que clavan las paurs , Parlatz de que al just? Sénher . Vegèri plan que parlejatz naut. Ne'n coneissètz fòrça de causas sus la mòrt de las lengas.. Tomba plan , la meuna es a mand de crebar . Sénher lo director de la diversitat francesa. Oblidetz pas que l'occitan es benlèu un òme. Quequejatz pas , dins vòstre parladís , quequejatz pas . La nòstra lenga nos escapa. La font se cala, s' estorrís, alena coma un peis sul pont. Quand lo pesca...

Florea Netcu (musica romana)

Vos desiri una polida annada . Ambe la musica meravilhosa de la Romania (Olt) e lo violon magica de Florea Pascu. Una musica que dona enveja de sautar quitament a ieu que dansa coma una ustra.