Orfanèl del meiu pais... e las irondas ont van ?
La rota serpateja entre las platanas mòrtas. Un canal qu' amaga son aiga vèrda Dins l'ombra traucada de la davalada Un rossinhòl fiulèja dins l'òrt Lo cant de las amors acabadas . Passetz lo camin, mangonièrs e rofians Pairolièrs ,amolaires, trafegants de sòmis Pelharòcs , pegòts , empalhaires , arpalhands Mentre qu 'escoti lo resson vièlh de la mia lenga mòrta. Mas de que crida la veusa dins l'òrt embartassat? Que mormolha encara 'questa vièlha 'ganida ? Li an panat un uòu , una feda , doas galinas . ... que son òme seriá mòrt sul camin de la vida?. E los enfants de que dison al vilatge? Ont son? Jògan? S' audis pas cap de cridas, las irondas trissan pas . Quitament que lo clas, totes pòblan lo cementèri? Un man gelada me quicha lo pitre, sus la calada vuèja. Que soi tombat orfanèl del meu pais . Totes son partits al pais dels aujòls . E los novèls d'ara parlan pas que ponchuts ...