occitanissima

Nòstre 11 septembre 2001 foguèt le 12 septembre 1213. Lo malastre faguèt mai de 30 000 morts. Aqui lo camin que lo Montfort prenguèt per trapar lo "ribersne" per prendre l'armada al revers. Es a dire lo caminòl de la pòrta de Sala. Mas los racontes son diferents segond los contaires. N'i a que disonPeire II ataquèt tot lo matin costat pòrta de Tolosa sens resulta, e qu'a miègjorn el se n'anèt minjar. Es alara que plan assabentat , que lo cavalièr Monfòrt causiguèt de far creire que fugissia, en nasejant la pòrta de Sala, mas puèi que tornèt davalar al nord en ribejant Garona, sul "ribersne" , amagat darièr las parets, attaquèt entre que lo rei d'Arago minjava, Monfort ensatjèt doas còps de convencer lo rei de daissar tombar lo comte de Tolosa... Cò que mostra plan la valor d'aquel òme e lo sèu esperit chevaleresc ajudat per la gleisa que donèt totas las entresenhas per que lo baron ataqua al moment lo melhor per los crosats. La gleisa don...

Ara los medias françèses ensatjan de nos vendre une istòria tan bèla que lo paure Harry Potter pareis d'a fons voide d'imaginacion. Nos dison, totes les saventasses françès de las cadenas nacionalas , que la banca es en crisi per causa que d'americans podon plus pagar las mensualitats del prèts de la crompa de l'ostal o del lotjament . Aital las bancas podon pas pus prestar d'argent e que tot aquò fa una depression del mercat de l'actionariat e dels golden boys... mas rasseguratz vos ; quand lo privat se caga dessus , l'Estat es a dire nos sem sonats per netejar. E cada còp que ne'n parla , ti van ambe de consideracions estranjas , coma que lo mercat a besonh de fisança , que lo mercat es frèule .... La vertat pareis tot autre , n''ai legida u boçin dins lo corrièr dels legidors d'un grand setmanièr sonat Telerama. Lo tipe dis que i a; a quicòm pròche 600 000 personas als "states" ( les USA ) que podon pus pagar. Oc . An compra...

Lèu se dubrira lo festenal d'Occitania per mai d'un mes que durara. Ai notat qualquas jornadas fòrça interessantas que m'agrada , mas n'i aura per totes... E per ièu. S'agis de conferençias de musicas e de poésias... -la cançon de la crosada lo 26 de setembre -la de Rotland lo 29 de setembre -la de Santa Fe lo 3 d'octobre - la d'Antiòcha lo 6 d'octobre - La Granda fèsta dels Trobadors lo 26 d'octobre De que s'emplenar los uèlhs e las aurèlhas...

l'Ostal d'Occitania s'amaga al fons d'una cort , vaissèl tot nòu , remetut ambe las claus pel conse de la vila , en se diguent que la ciutat , la region e lo despartiment s'èran vertadièrament viudat los tudèls, per aplèchar un vaissèl tant bèl. Lo batèu es a l'ancòra, mas al fons d'un pòrt , d'un quai oblidat prep d'un talh de reparacion. La nef amenaça de perir que pren l'aiga de tots costats. La lenga s'en va de pertot. La lenga e l'aiga çò mèsme. Pièger que quand la parla , i a totjorn degun per te dire d'onte ven aquela lenga que parlas tu e que te ven drechament de la grand, mas d'una aurèlha cansada que se sab pus se la somia o se la parla encara sens l'escaraunhar. La fisença , totjorn la fisança, e l'espèr . Lo capitani dobta encara dels òmes. Benlèu que se crenh l'agach veirinos de la policia, o la malvolença dels òmes. Lo batèu tremola sus una aiga de plaser o de paur. Sabi pas pus, mas mostra del dèt...

Maria l’enfugida… Maria gaitava lo ridèl que tremolava . Lo ridèl se trufava d’ela, fasia coma se una onda de plaser li corissia sus la pèl. Lo ridèl frenissava de tot lo long. Maria pensèt que la pòrta d’intrada èra demorada dubèrta. Vertat que la pòrta demorava dubèrta a mai que volguèsse la barrar. Calia la butar fòrt d’un còp sec, lo ser. Quand oblidava pas de la clavar, la Maria o que ne patissia a l’idèa de dabalar tres estatges per fa un torn de clau, per ren, que la sarralha marchava pas pus dempuèi de lunas. Que d’unes còps a la Maria i arribava pas de la clavar la pòrta pesuga , o alara doblidar, que semblava vièlha de mila ans, e Maria i fasia de totas sas fòrças, levat quand li semblava d’ausir un eissam li vonvonèjar dins las aurèlhas… E Maria se doblidava la pòrta, e tot çò qu’i avia darrièr la pòrta, la carrièra , lo monde que passava de longa los jorns de mercat , o de protèsta, sens levar lo cap …Maria se clinèt per gaitar contra la vitra pegosa . Vej...

Oc es per vendre . Era ja lo sicut quand Roqueta Ives ne parlèt en 1965 dins una de las rubricas de Viure. R Lafont n'en parlèt tanplan mantuns còps . Vertat que l'activitat economica de l'Occitania repausa mai que mai sul torisme. Aquò's fòrça intéressant de veire. Quantas de fabricas de totas menas se clavèron dins nòstre miègjorn. Mas a l'epòca Roqueta e Lafont podian comparar ambe una França del nòrd poderosa e rica de totas menas d'industrias. Me soveni alara que los joves (que n'èri un de brave piotas) devian "montar" trabalhar a Paris , Sochaux; que! cap al nòrd. E nos disian :"cal causir lo solèlh o lo bistèc" "podètz pas tot capitar, mancaria pas qu'aquò; lo burre e l'argent del burre !! . Lo discors èra sostengut per de quitis sindicalistas franchouillards que nos butavan de prendre las "valdòches". Uèi, levat lo torisme , tot es clavat , demòra Tolosa e Airbus, l'industria de Tarbes es jos pe...

1871 La Communa en Occitania. 1-1871 1971 Cambiar la vida. A Marselha del 23 de març al 4 d'abril ; a Tolosa del 24 al 27 de Març , a Narbona del 24 al 31, s'es pogut creire que s'anavan cambiar la vida. Lo pòble en armas; las femnas pels carrièras a costat dels òmes; dels soldats que meton la crotz en l'èr, fan presonièrs sos oficièrs, passan de longa e de pertot del costat de la revolucion; los borgeses que s'amagan, los clericals tanben ; darrèr las barricadas, los paures jos lo drapèl roge: tot es possible en aquela fin de març de 1871 ; se los republicans socialistas de Cèta, de Besièrs , de Perpinhan se meton en movement coma o venon dire a Narbona , se Lion , Saint Etienne , le Creusot tenon, se Paris ten , mai que mai. La Comuna , proclamada a Paris , de fach , lo 18 de març, es compresa , aici coma lo començament de quicòm. Saber de que , aquò 's un autre afar. A Marselha dins los mitans proletaris , mai que mai , de l'Internacionala, se desvelopa...

Qual escrivèt:" la pichona patria es bien avant la granda" Qual tornèt trovar una escritura per una lenga que degun o sabia pas pus legir? De que respondre aital a z'un deputat ministre , (sonat Mr Dumon) que venia simplament de dire coma president de la Societat d'Agricultura des Scienças e des Arts en 1837 : Mais cette langue doit-elle vivre? Sera t-elle parlée par notre postérité aussi longtemps qu'elle le fut par nos pères ? Je ne l'espère pas , ou plutôt , si j'ose dire toute ma pensée, je ne le souhaite même pas." E Jasmin trempèt sa pluma de vinagra e escriguèt : Atal sarà, Moussu , d'aquèlo ensourcilhayro, D'aquèlo lengo muzicayro, Nostre segoungo may (maire). De sabens francimans La coundannon à mort , dezenpuèy tres cent ans; Taplà biù, saquèlà; taplà sous mots brounzinon. Chez elo , las sazous passon , sonon , tindinon; Et cent milo milès enquèro y passaran, Sounaran, et tindinaran!" Qual sonque legigèt pas lo poèma que l...

De Joan Bodon.... Aquel jorn sabi que vendrà Aquel jorn, sabi que vendrà, E benlèu dins qualquas annadas. Escotatz-me plan camaradas: Aquel jorn , sabi que vendrà. Aquel jorn, totes los amics, Anarem beure de vin roge E menarem tant de reboge Que ne serem estabordits. Los drollons nos agacharàn Galoparàn per las carrièras Aquò serà tota una fièra, Las dròllas nos caressaràn. Per alucar los fenestrets Ne montarà mai d'una còla Tornejarem en farandòla Los sarrarem ferme los dets. Cantarem las nòstras cançons Las cançons que cantan pas ara, Retronira dins la nuèch clara La jòia dels trabalhadors. Aquel jorn , sabi que vendrà, E benlèu disn qualquas annadas. Escotatz-me plan camaradas: Aquel jorn sabi que vendrà.

França Kultura interwievèt aqueste matin Gibertò Gil lo ministre de la cultura e cantaire mondialament conegut del Brasil. Coma totjorn , lo jornaliste , que se produsis lo dissabte e que ten un solide accent del Clapas li demandèt , çò que fasia el per aparar la diversitat culturala contra los missants anglò-americans. Gibertò Gil li respondèt que fasia ren tant que la dicha cultura americana amenaçava pas res , dels interests del seu païs. Lo jornaliste ne'n demorèt sens votz. Gibertò Gil ajustèt que per el l'accès a la cultura devria èstre a gratis, qu'avia abandonat los dreches de cèrtas cançons sul net, e que la Connectica novèla mancaria pas de metre en ligason l'òme del Gabon e lo del seu païs. L'autre capitèt pas. Coma i demandava consi se trachava de las sias minoritats , lo ministre i diguèt que fasia tot son possible per salvar las lengas minoritarias. Que la diversitat culturala èra l'avenir de l'umanitat. Lo jornaliste bufèt. Ane , volètz vos r...