occitanissima

Me soi demandat s'èri pas a mand de venir cabord. Totes subte, o parlavan occitan , dins las carrièras , dins lo jornal , dins la tele, a mai dins los sindicats , Malvy tanben al conselh constitucional, regional, , dins academia. del costat de la liga , dels dreches de l'òme , de la femna , dels cavals. Me soi dich lo país es fotut. Dins los partits politics o ressegavan . Qualques paures mots de francés escapats , esquintats qualques còps dins la familha. Demorava pas pus ren de la lenga de Moliera, de la Ginesta e la del riu de la Combarèla. . Lo quite cat m'agachèt passar e miaulèt occitan. A la tele la còla occitana de rudbi que ganhèt los galeses , vestits de blau , quitament totes nacionalisats , totes contents, tal una còla de conscrichs de las annadas 50 quand gulavan per las carrièras pintats a la cala , o bandats a la clau : « bon per las filhas » . Imaginatz ; totes lo cuol a l'èr que pausavan ja , afogats, per lo calendièr de Maria Clar...

La fada occitana La fada occitana rescontrèt un jacobin que rebalava per la carrièra. Ela se n' anava a la bibliotèca de Mureth ont i a 14 libres occitans. Li mostrèt lo pitre, sens o voler. L'autre li venguèt d'escruma. Entre que s' encapriçava d' estacar lo velò, ambe la cadena vièlha. Qu' èra pas de malvolença, sonque la volontat de s'aparar la bicicleta. Sabi plan qu'es pas seriosa l'Istòria, subretot la dels jacobins machòs. Mas la filha ne pensèt pas mai, e lo menèt a l'ostal . Lo tipe se planhiá , teniá la set, subretot teniá la fam de filhas L'òme revertava un falord quand cerquèt de la palpejar. Dins lo tirador de la taula granda , ela trapèt lo cotèl grand. La radió bretonejava quicòm sus la grandor de Sant Loís. La tele ressontava la capitada d'un francés al campionat ; del manjaires de salcisses, de chaudéls e de tripons. La Despacha lo jornal mud del miègjorn bèl e grand, Titolava sus ròtle major d...

STAR M iralh e amarum e fèsta de la lum, C ada jorn son rebat, dins la sompa d'argent, C ada riu son resson, a l'aiga de la font E crusèlas son las cançons dels enfants. Q ' òm se clina un jorn amb sa cara grisa, C ap un estrangièr que se clina tanben. L o cais entredubèrt , la masca d'espaventa. U n sorire becarèl, de las dents de davant D e que son aquelas regas al front? A quela pèl rufa? Las flors sus las mans? A queles plecs de l'arma? Aqueles oblits? M e damne. Un estrangièr me dintrèt pel còs? S ens que degun s' endevinèsse l'engana S ens que degun brandiguèsse lo clas . C ap de Dieus per sonar la fin del jòc? S eriás tu lo vièlh aganit de la boca badanta? Q ue se quilha davant ieu amb lo meteis nas? D avant lo miralh qu'emplena tota la cambra. L as annadas fugisson tal un issam de sèrps, F otre ..Aquel rebat de luna dins los cabels? S eriás polit mon vièlh. Sens los mossegals falses dels recòrds , e las desan...

DÒRIFÒRA DEFÒRA DÒRIFÒRA DEFÒRA Lo dorifòra es una bèstia pichona que rosiga las patanas. Lo dorifòra quand arriva a praici quita pas de te rosigar lo cap. Lo dorifòra quand arriva apraici jamai se'n torna. E quita pas lo dorifòra de te far la leiçon sus tot e ren. E te mòstra lo dorifòra que sias pas qu'una mena de paucval. Tanben li cal dire al dorifora : « dorifòra defòra dòrifòra defòra » Veiras que fin finala lo dòrifòra tornara al nòrd.

Occitania premsa. Va se pichonar lèu. Un enfant tricolor, Blau coma l'acièr Blanc coma lo dòl Roja coma la sang. Mostre sens cara del jaune de l'uòu. Enfant sens cap , E sens memòria, penjat per una corda a un rai de solèlh.

Uèi : amassada regionala de la cultura jos la presidéncia de Martin Malvy. Que se debanèt jol's capitèl de la Granaria de Balma : Que de nòu? Que l'Estat ven de tirar las resorgas de las regions, qu'an pas mai de dreches ambe las talhas.. Que totas las accions engatjadas seràn perseguidas. Se parlèt de teatre , d' espectacle viudant , d'ajuda al cinemà, d'escalpraduras , d'exposicions, e de passatge al numerica . Se parlèt tanben de l'ensenhament de la musica. Se parlèt enfin d'occitan, tres segondas d'occitan, ( de la fin de l'occitan?) d'escòla , per soslinhar l'ajudar a l'ensenhament a la lenga d'òc . Me pareguèt pas gaire convencut, lo president . Revertava una mesura d'acompanhament dusca a la mòrt Nos daissèt a miègjorn, que deviá rescontrar Montoya , le president de Catalonha Espèri que li diguèt : plan venguda senhor Montoya al còr bategant d'Occitània . E non pas , França , medalha d'òr des dreits d...

Occitània, terminus Occitània, terminus Òmes e femnas de tota mena Terminus . Occitània , Provença, Gasconha. Qualqu'un ausís?... Lo tren del miègjorn, ven de s arrestar . Al ras de la gara , dins un país gaireben germanica. Que ten Paris per capitala .... Per capitada! A la gara del non res , la gara de farlabica Lo tren de la mòrt , lo darrièr de sa mena. Ajuda nos, qu'aquel tren es lo darrièr. Entre Espanha e Itàlia èra un arc. Un ligam, clavat per causa de mesprés. Francimand. Ajuda, Ajuda, Ajudatz nos aquí la fin... Pels que, d'una calada fan pas qu'una androna. D'un parladís, un patés. D'un patés, un accent D'un accent, una malautiá . Terminus, terminus , Occitània quequeja, Etnocide... curios...lo mot Etnocide avètz dich . Entre las patassas de la sembla diversitat francimanda, Ajuda Ajuda Ajuda, Ajuda nos. Aquò's la fin del jòc, de la mòrt de la lenga. De l'arma occitana. Un academician brandis sa mul...

per escotar Un còp èra anèri pescar Los , un brave rivatèl que davala coma un luserp de las montanhas d' Aubrac . Per aquò far daissèri la veitura a l'Abessièra . Un país perdut de dos estajants , un còp èra, levat la toristalha, un jove de seissanta dètz e la sia maire de mai de nonenta . Me cal dire que m'espaurugava son can borrut, « un beauceron » , tal un vedèl que servava la dintrada de la prada , e lo camin unenc que menava al riu. Aquel riu se vésia pas cap. Era perdut dins las tubas dos cents mètres aval. Se me recòrdi plan que m'enganèri. Qu'i avia una mena de ròc ont lo camin se perdiá dins sa forca, coma se voliá pas te menar à las trochas. Un rocas ambe un trauc polit , tampat per un pèira, giganta que me fasiá soscar de las baumas preistoricas... De l'autre costat de la montanha, i avia un autre trauc gigant fach pels romans , que cercavan d'argent... Doncas, un còp de mai, m'enganèri prigond. Me faguèri paur tot sol. Qu...

Clemença Quand dintrèri portava una rauba roja; La femna coma la flamba, la capa , Trempa de sang e de dòl, pesuga de nèu Èra aconsomida , recaliu a las rendas, Per la fenèstra escalprada d'estelas d'argent, Se vesián las pradas plegadas de posca, Entre que d'aucèls garrèls udolavan sa set. E que las brancas nusas escrifavan lo cèl L'èr espés me passèt son anèl de fèrre A l'òs de las narras, de la lenga , dels uèlhs A la raiça de las parpelhas embarradas. L'èr espés me sarrèt los punhs, l'èr embrenèt. Vejèri pas qu'una tuba cotonosa e roja. Cò de sa pel que frenissiá dins son mantèl. Entre que luènh una campana tindava . E demorèri aital dins un rai de solelh, Tal una trocha negra sus un còdol blanc. Mirgalhada de roja e totjorn occitana

Mon raive d'amor La qu'aimi dempuèi que polsa mon còr, Pertot l'ai cercada E non l'ai trobada: Benlèu l'ai crosada e lo triste sòrt La m'a refusada... La qu'aimi dempuèi que polsa mon còr La cerqui pertot e benlèu la mòrt La m'a desraubada.. D' Enric Mouly

"Un poton ", ditz la votz a la cortina, un mormolh de pregariá etèrna. un ventolet, tant fòrt que lo buf, d'un parpalhòl o d'una belugueta. Las mans febrosas se sarran Pèl mofa sus pèl mostosa. Lo cèl desplega son lençòl blau Entre qu'òm aplecha los folons. Per recaptar las lasgrèmas de jòia. Lo solelh esclaira l' astrada. Dels còs onchats de susor. E que s' enauçe lo cant del mond .

Je suis a l'ombre d'un radiateur d'argent. Le soleil degoulina ses rais de miel. Degueulasse . Au coin du monde géant. Las couleurs violines du ciel sont Pendant que defilent les sconses O les nains , les abrogés , e les titulaires. E les nonces mesopotamiques . Agaça , merlhe o petrèl Nascuts d'Occitania granda, Per beure una gorjada de sang roga; E chucar un budèl farcit d'escruma. J'te dis: c'était pas beau l'Afrique L'AOF , L'AEF fa pas bezef...

Las domaiselas de J Bodon capitol 5 - La Cambra