occitanissima

La critica literària occitana d'uèi Mantuns còps suls blògs occitanistas, se parla de la necessitat de bastir una « critica » occitana qu' auriá per prètzfach d' espelucar los trabalhs dels creators occitans , de los ajudar , de los criticar, de los guierdonar que capitèsson . Vertat que la creacion occitan es tant pichona en fàcia de la creacion franquesa , ela meteissa tant pichona en fàcia de la creacion anglò-saxona, que degun gausa pas de l'insolentar, quand grèlha una flor teunha, mas garrèla , quitament aprèp uèch sègles d'escanament. Alara cadun li arriba de parlar dins son canton d'un libre , qu'aimèt plan. Levat que jamai seria question de dire que l'escrivan ten pas gaire d'imaginacion , que lo estile es paura e l'istòria nulla.... Tant que criticar quicòm non es possible , levat d'èstre un borrèl. Mas sabi pas se tot aquò es pas vengut un afar d'argent.... Una mena de reconeissença tardièra. Cal o dire lo mitan s...

Anem Sisson te sortirem , Ont t'escondèrem al cementèri, De la parèt , muda e pudenta. Tal una gàbia d' HLM Perdona me, mas cal de temps Per escalprar la pèira dura E cavar la tèrra oblidosa. Pareis que lo temps serà bèl Qu'i aura  que de solelh, Per alisar las lausas lusentas , Benlèu l' air, trobaràs fresc E los aucèls, gaire cantaires, Tira, estrenarà nòstre canton Tota sola, coma una granda; E t'esclairaràs de ma mòstra , Per preparar la nòstra jaça Qu'un jorn polit de davalada. Ne parlarem aicí, risolièrs . Curiós lo vial jos la luna de posca d'òsses e de carn, Lo cementèri dels occitans Al mitan del mes de setembre Sonque uèch sègles davant.

Uèi soi vengut mai que ieu, Tal l'aucèl qu'alisa son uou, Sus un rai de solelh blanc. Uèi sias venguda meuna Una gota d'aiga a l'uèlh, perfumada de pluèja tebesa, Clara cosserga e lagrema; Ane , un arabesc d'amor Uèi cresiá pas de mon còr Sentir un tremol gaujós Tal un perdigal roja e vièlh , que sona entre las ginèstas. Non que cresiái pas de morir, Encara mai fòrt e d'arrestar , l'escorsa fòla de mon arma Tal un can, lo fusilh, la flor , e la dolor sus una branca ibre de la nolor de farigola, la mòrt quant l'auba naseja, plegat d'un mantèl de fuèlhas pegós de mon sang roginèl. E las formigas e manjamèrdas Me venon chucar las parpèlas, e las cordurar sul non ren. E la quita colòbra passa , Oblidosa , e fièra e lassa Un còp me panèt los uòus, e me fintèt dins mon frenís. Mentre que pregavi Dieus, Que s'amagava a las nívols Ara soi vengut mai que ieu, En gaitant lo cèl tremolant. Las moscas que volast...

Miratge de l'amor, sai que somièri tot sol Sai qu' ai degut somiar tròp fòrt ... Cantèt Bachum Miraclós de la democracia occitendala ; lo G 8 son totes acarnassits per li dire al Mamouth Abas , : « ane demanda res , pas encara , encara cinquanta ans, espèra un pauc , per la Palestina, puta que i a lo temps  » a L'ONU o dison. . E se rison qu' a l'anús l'a de fach . En segonda posicion: lo transpòrt d'argent ambe de sacas ; I aguèt d'en primièr Omar Bongo per la còla brava Chirac, Villepin, Sarkosy , Baladur. De coratjós qu'encaissava sens gingolar , de braves trabalhadors de la democracia! . Puèi i aguèt lo transpòrt d'argent de Karachi que faguèt maites mòrts? Per Balador e que Chirac volguèt pas pagar.... Abans i aguèt lo transpòrt d'argent dins las biaças polidas per las fregatas de Tai Wan. E lo Pasqua se cala. E encara davant lo passatge d'argent per la venda de la rafinariá de petròli Leuna dins l'ex RDA. Un servi...

En 1954 i avia pas qu'un cagador public a Severac. Un per tres mila estatjants. Paure que los jorns de mercat , e ben te podiás totjorn arengar ,dins la tièra davant la pòrta blava, en fàcia de la COOP. E ben podiam pas cagar. Qu'aquel trauc tant pichon se tampava e que jamai la tele realitat i arribarà....  D'amaginar lo çaganh e l'embrolh. Nòta que per cagar ieu liurament n' aviái pas cap de besonh de papièròt ròsa, e n'avia pas cap de vergonha. O fasiái aital un quèc en parlant de las afars del mond . Per cagar gentament sautave la cleda de la « PICHONA CELERITAT », pels trens de mercandi sas, es a dire l'endrech per cagar al bartas , un penjal que s'acabava dins un besal tot plen de capgròs . Cadun son canton, cadun sa plaça. L'enriquiment de la familha i fasiá pas ren. Èra lo respècte de son anar. Totes nos parlavan en cagant. E desliurant las lofas polidas. Aquí estant ne caldriá dire quicòm mai. Seriá pas jamai vengut al conse , l...

Politica e Occitània. Devèm de saludar lo sentit de los que representan ara lo movement politic e cultural occitan. Per saludar son analisi e soslinhar lo fach que lo movement politic occitan se tròba al caireforc. Mas i a pas qu' el. Levat , que los autres partits, se pausan pas gaire la question sus l'evolucion necessària cap a la democracia, vist que son ja arribats . Coma l'escòla nos l' aprenguèt : França mostrava lo camin de las libertats . Es a dire se coma de nècis cresiam que sem jà arribat al Panteon de la democracia. Alara la seguida vos agradarà pas e podètz clavar. Mas i a los sinhals d'auradas e de protèstas fòrtas. E mai ... Lo sicut cultural: Que las protèstas , las capitadas del movement politica cultural devon pas far oblidar la realitat de la lenga e de la prèsa en compte de l' « idèa » occitana al nivèl de la politica comunala, regionala, estatala . La realitat es crusèla : per resumir aquò's que per l'elegit de basa d'...

Per de qué escriure la nuèch? Sus l'ecran malautiá . Per de qué, cada ser, mormolhar. Son mal negre sus de gris. E sa vida de malurós. Negatiu de negre e blanc coma un tablèu de daltonian de mèstre Solage. S'agís de bastir un pont? De ligasons esperitalas amb d'armas finas causidas sus la» tampada» ? De senhalar al monde mòrt, Qu'alci nos afustan las alas. Ailas pas. Non quitament pas. Alara de que fau , Que sias encara viu? Òsca. D' aquesta ora pagana , Orgulhós a tapar los mots e beure a la botelha que te dona encara d' idèas que te rosigan l'ase. D''un clavièr estrangièr? Qué escriure anuèch? Sens creire ren que sortirà d'aquí. Ieu cresi plan d'unas causas coma la que l'èime contunha de se passejar , entre los òmes e las femnas. Cal doncas d'un biais tapar sul clavièr estranh e escriure qualques mots pels aujòls que se passejan , en se disent que son país vendrà pas una ombra de cementèri. Mas cresi tanben que cal pas...

Fugir Fugir, fugir mas per ont? teni lo casco sus la tèsta, Un òs rond traucat de pertot amb un milion de mots perduts . Coma un milion de vèspas. E d'aquí non pòdi escapar. L'un revèrta a l' infèrn L'autra me plega de gèl. Lo tresen sona la mòrt. E la mòrt tebesa arriba, que chuca plan los innocents Los pòts pegadas a la camisa . S'arencar de son cap comol, S'envolar cap a las nívols, O se pintar ras al còl. Beure, beure per oblidar, Fugir qué e s'amagar, presonièr a la vida, encadenat, tal un ase a un paissèl. E pregar per fugir a desalenar. Sabètz com'un faisan adomergit, Que fugi , fugi , son temps que fug, E que ton milion de mots perduts i càmbian ren , qué son venguts muts Sias papèt perdut al caireforc , de las correspondéncias. A ça, .. A ça mé Parla ... Oblide pas de notar çò primièr. ...pas oblidar de crompar , Lo désinfectant de l'èime, A quaranta degràs minimòm. Per fugir sus la c...

Dins la bòria i avià totjorn la plaça del paure.... Al cap de la taula Per dire qué? Ges .  Mas per cantar quicòm benlèu? O dire sa paraula? Non , que soi voidat coma la galina , per rostir... respondèt Mas de que vòls 'lara? Siatz colha? Ren... fasiai pas qué de passar.  respondèt Mas alara nos farà cagar de longa? E non , que òc....  Te vai t'en .... pauc val. E li escampèt un cd al ròbòt.... Lo rosiguèt dins la cor dabant lo pòtz  e entamenèt: ' qu'òs la lutja finala , levatz vos e deman , l'Internacionala  serà lo genre uman .... Òsca a Joan Bodon Alara afiguratz vos qu'un piòt i anètz tanben.... Lo repic. Mas li faltava un uèlh  e una colha  que sonava la sòrre de Lenine. Un gal encara doblèt lo coblet . Mas lo mèstre de la bòria lor fotèt dos pets al cuols , amb lo fusil de dotze ,  e lo robot , pas con, entamenèt lo Deu Profondis.... E tot s'apasimèt. Mas que de totas las bòrias a l'entorn , un fum de pitres i tornèron ... ...

  E AZF leu ? De que farem? La lei de l'empriri.

Qu'una vergonha lo jornaliste françès ne parla coma se las avia recebudas suls pès! Coma diguèt un jorn Coluche....L'avion li tombèt sul nas... I aguèt dempuèi maites  milions de mòrts de pertot dins lo mond. Subretot lo chaple del Rwanda , et d'autres tant e mai .Tsunami al Sri Lanka , Congò, fam dins bana de l'africa ece.... E nosautres sem a l'escota de tot çò que fan los americans per ondrar sos mòrts. Qué  son lors mòrts . Mas pas los nòstres .   Una provà de mai que nòstre govèrn e las nòstras elitas son pas qu'una banda de lèca cuols . La pròva que sem venguts un païs esclau... Cò que nos empesca pas de saludar los òmes e las femnas de l'iscla de Manhatan que perdèron qualqu'un de la sia familha . Mas que paura nos'n demandavan pas tant. S'en chautan . Mas nosautres , fòra la television, que faran per AZF , 50 morts e 1000 nhafrats , sords ,avugles , falords? Que faran per las femnas tuadas , e los enfants escanats  cada jorn.... ...

Per de qué tot aquel çaganh ? Lo bruch plond del còr? Lo frejament de la sang dins las venas? E la lenga que s' empega als pòts, a las dents? La votz amudida al telefòn que ditz son messatge d'abséncia? Per de qué la veitura sul parcatge e la pòrta clavada e los butals per dintrar? Per de qué la sentida que la mòrt , que subran t' abraça a plena boca , tre la pòrta passada,  una ivronhassa que te plega dins son buf gauch ó s , dins son olor de mèrda , per te far vomir, lo pauc de fe que te demòra, de tu , dels autres, sus tu? Pel sòl? Dins los rais tebés, que rajan per la fenèstra , mitat clavada, e lo balanç de las cortinas . Escotar sa darrièra musica a son i-pòd. Sens saupre consí marcha ... Paura colha. E nautres i podem quicòm?. Coratge . Coratge vai . Coratge camina. Coratge te demòra encara qualques annadas , per te remembrar qu'es mòrta, que tot s'acabarà un jorn, e que Silvia faguèt pas que mostrar lo camin . Lo temps passa . Veiràs que finiràs...

Besprados de l'Ouncle Polito  de J Besson. -Ah! sa, Polito, diet la tata Mannou, tan bal couro que bous desides , toutes bous aben coundannat et Moussu Cabaniol pus fort que toutes; bous cal counta à bostro faisou per aqueles mainajes- nautres atabe ne faren proufit- so pus prensipal de la bido de Nostre Senhe. L'ouncle Polito respoundet à la tata Mannou: -Ai souscat aqui mai d'un cop et li serio pas reguergue se m'en cresio capable; soulomen que pauro Manneto , bous dirai toujoun so que vbous ai dij : la bido de Nostre Senhe  se counto pas couma las couquinieiros del rainal ou las farsos de Boudouli; cal estre pus saben et pus brabe que nou soui ièu per toucade questius ta relebados. Aisi Peire , lou Pipi da la Planco , prenguet la paroulo: 

Perpetual.... Un jorn l'aiga cubrirà tot. Benlèu laissarà pas qu'una iscla pichona pel sovenir. Coma un castèl de sable ...