occitanissima

Pietat per la Lenga  Aquò's la poesia de La Pastra de la Bolèsc ( pichòt assag e milantas excusas per la missanta qualitat del son)

La pastra de La Bolèsc es tant bèla. Qu'un aucèl de la veire amudèt son cant. Se dis que per la prada una estèla casèt . Un sèr de luna nègra, faguèt japar los cans Pesqui un ribatèl, que raja son aiga linda. Los còdols i lusisson coma sos uèlhs blaus. Teni lo còr sanhos quand passi pel camin. Que ribèja la fenèstra , sa cambra e son òrt Orre coma una sèrp que rebala son mal. Quand se ten sul balet en agachant lo cèl. Una reina estrangièra que finta un paradis. En escotant benlèu de musicas de vents. E ièu demòri esclau dins mon rai de solèlh. af

Maria es occitana. Maria va protestar. Anira a Carcassona . A Bezièrs O al Clapas . Per ela es question de vida. De vertat .De son parladis. Qu'es a mand de quequejar. Sul camin de Compostela I a un vial de paradis Levara la bandièra roja. Jauna tintada , color curi Sonque per manifestar. Que la vida passarà lèu. Ambe son ulhaç jaunenc. Per la tinchar . D'un biais solèlh. Quand passarà dins la vila granda. En levant sa bandièra roja Maria va renegar. Las colors franchimandas. Mas de que volètz : Maria somia d'autras colors....

Sus l'Isle i avià un gigant. Que calia tuar. Un mostre. David sens tremolar lo tuèt. El : lo traçe, lo nen , lo dròlle , le caganis E li copèt la testa. Puèi se revirèt per veire ont èran los autres . Ren. Lo silenci. Que degun venguèt pas lo cercar; ambe son batèu. Cap de velas sus la mar. Per festejar la victòria. Per lo far rei . Que totes l'avian oblidat, engarçat . enganat sus l' Isle pichona. E fintèt la mar roja. tintada encara del sang del gigant . E capitèt de comprendre . Que lo monde esperava pas son retorn. Qu'esperavan pas que la sia mòrt . qu''èra el lo mostre benlèu? Pas encara, ara... Mas qu'ambe lo temps , Solide, que finirià ben per ne venir un... Dins la solesa. De mostre. Aquò's aital qu'un còp èra , los òmes fasian. Per ne fabricar.

Adam e Eva Adam se ten . A l'abroa de la sorga . Sens devinhar. Qu'aja un imatge . Praquò. A pron pena que se clina. per i beure. Jà l'Eva de sas pòts se sarra . P Emmanuel.

Entre 30 ans çò faguèt que tot marchèt plan. Comme lo comunisme èra mòrt , los liberalistes de drècha coma d'esquèrra es a dire , los socialistes liberals ( tipe Rocard) e los UMP socialisants(tipe Balladur) nos an explicats que los salaris devian pas aumentar. E capitèron d'o far. E los salaris son demorats mesurats ambe los dèts pichons, en mejana, jos lo nivèl del SMIC . Mas coma los borsicaires gemegavan que l'argent raportava pas gaire dins aquel païs , privatisèron tot , lo Balladur e lo Jospin. TOTAL ELF ASF RENAULT EDF GDF BNP PARIBAS.... Ont es passat l'argent? ( 300milliards per Baladur) e 300 milliards pel Jospin. Degun o sab. Elses o sabon pas mai. Rocard es fièr d'aver privatisat Renault. Que quita pas de ressegar que lo sauvèt lo Renault. levat qu'auèi, tornamai lo cal sauvar . Se faguèt qu'entre 30 ans las mafias que menon lo monde an recaptat l'argent, un fum d'argent, de la pus valguda del trabalh, sens donar sa part normal...

La femna canta. E la suzor raja . La femna crida son cant. E l'òme escota son cridal. La femna se joca sus los aguts . Entre que l'òme baissa lo cap. Tant de temps i a Que la femna nasquèt d'una còsta. D'un còr gaireben estrangièr, a pron pena, de la man de Dius a pron pena, jos lo nivèl de l'espatla; Per l'ajudar aquesta òme guerrièr. Que crida de longa dins sa nuèch. Sa paur e son capuditge de sang. Que sarra fòrt lo punh, per pas se batre contre el, per pas la batre a ela. Coma farià , sens comprendre. De sos uèlhs lusents coma de belugas. Alara que fasia pas que li para un tròç de benastre . Que vòl pas veire. Son aital las femnas ; totjorn a cercar un bonhaür. a recaptar sonque de micas de bonhaür ; que l'òme mai d'un còp mespresa...

tròçes.... La lenga que ditz a la lenga...: Qu'es vièlha femna e puple joen Qu'es ua galopaira per tot lo païs. Que te vau gahar dab lo punh la lenga. au sulfure de ton còr. Que vau anar culher lo so(lèlh) dens son trauc de bruma. e tirar la nuèit deu sò(lèlh). que vas parlar te vau segotir(bolegar) la codena. e lo còth(?) deu ton còr qu'es aqui cona ua vaca dins lo sostratge(palha) qu'es aqui com un vaissèth (grasala) de huec a las causas de davath qu'es aqui que diren ua vièlha autò. t'avi jo enviat los esperits- per veder. lo blanc dens la huelha del cassi. lo doç com ua maishèra(gauta) de dòna . lo fin com un venta de peish. lo com ua lampa calma suu desser(ser). lo de la niu(nèu) avant-l'iperborenc çò diden per escarnir-lo de l'ivèrn hardit com qui surfa. lo de la darrièra ventena(aurassa) era se la brombaràn.. (remembraràn) B Manciet l'Enterrament a Sabres.

Los poètas , los vertadièrs an pagat lo prètz. Mas èretz pas aqui ... Me trachavi de causas imobilas. d'estres que cresiai essencials. Entre que la vida contunhava . E que las sasons trescolavan. E que lo monde barrutlavan. E sem aici ... Aqueste ser. Ambe los mercants de benastre. A l'abroa del non ren . E una manada de pelses grises...

L'òme que finta dins lo miralh l'estre que dormis dins lo miralh? L'òme que parla dins lo miralh. per l'òme mud dins lo miralh? El que canta? . Que se cala? Qual es que canta ? Que plora o que ris? Que dis lo resson? Qual grimaçèja las pòts torçudas. Ieu? La paur? Qual escota? La parèd escota ? Ela ? Ont es lo retrach, lo rebat , l'ulhaç ? D'una ombra de Luna. Dins mila ans, pararà son miralh l'aiga a l'azuèlh ? Un estre clinarà lo cap, a l'ombra frenissanta de la nuèch? De l'aiga negra alisarà lo silenci prigond, de sa pèl tebesa. Lèu, un òme , un autre òme, una autre femna , prendrà la plaça, dins lo miralh. E qual serà de l'autre costat?

Los passes Tos passes , enfants del mèu silenci. Santament , doçament metuts, Al lièch de ma vigilància Arriban muds e gelats. Estre linde, ombra divenca, Que son dolçs , tos passes retenguts! Dius!... totes los dons que devinhi Arriban a ièu ambe aquels pèds nuds. Se, de tas pòts paradas. t'apreparas per l'apasimar, De l'estajant de mas pensadas, La noiridura d'un poton. Non cocha pas aquel acte tendre, Dolçor d'estre e d'estre pas, Que visquèri de vos esperar, E mon còr èra pas que vòstres passes. P Valéry.

La tendra e generosa cara de l'amor. M'apareguèt un sèr. a la fin d'un long jorn. Sai qu' èra un arquièr . ambe son arc, o benlèu un musician. ambe son arpa. Non sabi pus. Non sabi ges. Tot çò que sabi. Aquò's que me nafrèt. Benlèu am' una sagèta . Benlèu am' una cançon. Tot çò que savi. aquò's que me nafrèt. Blassat al còr. E per totjorn. Brandanta , tròp brandanta. Blassadura d'amor. J Prévert (revirada AF)

Clar que Mirelha es la mai bela. E que se mira un brave moment , Dabant de partir al trabalh. Cada matin , un angelòt ven i parar lo miralh. Mas cada matin es una estrangièra que pareis . Paura Mirelha . Un jorn auras le drèch de pareisser? Mas que sias pas tròp vièlha! Que totes poguèssen te badar lèu!

La femna en coire n'aimava pas qu'un. L'òme de fer. S'aimèron tan e mai que nasquèron dos pichons. Enfin un masclon e una filhona de laton , bessons de laton totes dos , bels e lusissents coma l'òr al solèlh. Un biais de parlar, que de l'òr al solhèl, a praici, ne'n vejèrem pas jamai. De la meteissa maire de coire, d'un paire pesuc e fòrt, coma l'acièr. Un paire sortit tot drèch de las Fargas de Vulcan . Que los Dius ne tombèron gelos tant èran belses los gojats . Sufisia que pareisson per que lo monde començan de mal parlar. Mas èran invulnerablas. Imortals . Eternals. Levat lo fissal del tron que podia los liquefiar en una seconda los gafets. Co qu'arribèt un jorn que lo rei solelh se rescondèt darrièr las nivols , per daissar bufar la cisampa. E que Jupiter nasejèt per traucar la Tèrra de sas sagetas de fuòc. Sens o veire n'envejèt un parèlh jos lo garric onte s'amagavan, los dos enfant metalics. L'arbre ne petèt còp sec. A la...

D'unes còps lo monde se fendascla la gula. E arriba per de vrai que la clòsca , sia a mand de petar coma una cogorda contra una parèd. E ma grand , comprenia pas sonque, consi, d'unes còps de monde podon se rire tant e mai, que ne'n ploran de lagremas vertadièras. ..

L'òme festa Bacchus dempuèi quand de temps? jos pincèl de Velasquez? o la pluma d'Omar Kayyam? quita pas de levar lo veire plen de sang , La Tèrra vira, e lo veire lèvan totes . La patz tornarà pus tard, benlèu tornarà jamai? Que serà lo trabalh dels enfants. De festar la patz tornada, en levant lo veire, plen de vin. Mas la patz naisserà un jorn? Ont? Savètz pas. Ane, patron: un autre veire... de sang.