occitanissima

Consi van los françeses ? Mal... E consi van los occitans ? Alara  Jaurès mormolhejèt  "Encara pièger. Aquò's un naufratge .... e sem dedins...."

Albert Scharsinski   es darrièr al campionat del monde de "paupa amètla". Mas qual es lo primièr? Dupont arribèt quatren a la caça dels conilhs . Mas qual es lo primièr? Al campionat open d'Australia lo  francès es classat  a la trentunenca plaça. Qu'es pas bèla la vida. Lo jornaliste se'n chauta . França mestreja lo spòrt. Mas qual es primièr? Als campionats de natacions de Roma ont son passats los françèses ? Darrièr los autres , tre que los autres totes passèron la  famosa combinason. Qual es la mai bela avenguda del monde?  Quala es la mai bela vila del monde? Qual es lo pus polid siti del monde?  Avètz devinhat: PARIS Simple la television o dis de longa. França es mai bèla , ¨la pus bèla, subretot dins Occitania, Bretanha , Alsaca , Païs Basca , o Catalònha, o Còrsa, alara  França es pas bèla ? Oc França es bèla, mas respecta pas  los dreches de l'òme e de la femna a l'encòp. França es aital, tal un  païs major.......  de la raça  ariana.  Qu'escl...

Quitaràs pas femna d'Africa D'estorrir tas gremas E de plorar tos mòrts. Dempuèi totjorn ploras. Un espos , un enfant, un paire, un sòrre . Fam , guèrra , malautia, de compas Quitaràs pas femna d'Africa D'estorrir tas gremas E de plorar tos mòrts. Dempuèi totjorn ploras. Un espos , un enfant, un paire, un sòrre . Fam , guèrra , malautia, per dire! Tèrra negra e verdejanta ; La sang entre las regas. Sens abeurar degun. Femna d'Africa , jos ton vèl, frenissent de penas. T'espère las mans dubèrtas. E te vòli sarrar sul mèu còr. Mas que ? que te revires a ièu E vesi que te ris , de ièu? Vai te'n que ven capborda , falorda. Nòta que, se compren que repapie. Mas se podrià...? Que la vida sià tant fòrta ? E la nòstra tant garrèla. Tal un espet de fèl. Sus aquesta Tèrra laurada, Ont cascalèja la sang Ont grèlhan los tancs, Ont se tampan los potz, ambe d'uèlhs virats al cèl. Quand la Tèrra d'Afric...

Se sab pas quand nasquèt l'Alienor d'Aquitania. D'unes se penson que nasquèt en l'an 1124 a quicòm pròche, benlèu 1122. Foguèt maridada al rei de Franca en 1137 e portava una polida rauba roja. Aquò's tot çò que dis l'istòria levat que los istorians ne'n finisson pas de descriure la cavalcada del rei e tota la sia seguida. Que la femna comptava pas gaire . E que passava de lièch en lièch per fenir monja. Levat Alienòr qu'èra canissa. Lo rei en se maridant , ven de recaptar las tèrras de Peitieus. Qu'a l'epòca lo maridatge èra pas que lo mejan d'espandir lo domèni del conte , del duc o del rei. Lo reialme del rei de França sai que a pron pena set despartaments de uèi . Lo " reialme " del " conte " de Peitieus lo tèrç , benlèu la mitat de la França d'ara. Qual es rei ? Qual es comte? Se sab ara que la cançon de Rotland es un roman normand e occitan, nascut dins lo ceucle de la cor de Peitieus e non prèp de la,...

Q uand serai mòrt , ò luna, ò luna patarina, Prèsta mon còr als sòmis que gàrdan de renàisser. T en me los uèlhs barrats  tins tons òrts apallits, dins la claror sens arma de tos castèls d'oblit, car la jove que mira mon Doble en son miralh carnenc es tan polida. que poirià desmembrant l'infèrn d'aquela vida, me la causir per maire , Renat Nelli  trach del Gai Saber  de julhet 1982 que lo traseguèt de : òbras Poëticas Occitana I E O 1981

Lo proverbi del jorn ausit un jorn al fièral de Rodés , ont se debana l'estivada : adrèch coma lo cuol d'un pòrc que se barra sens correjon » . Per dire que lo cuol , d'aparéncia simplòta es un sistèm de clavadura plan estudiat , mas fòrça complicat qu'i regardèssem un pauc, e, o cal dire, vertadièrament de primièra borra , ( aquò's la NASA que o diguèt per de qué capitèt pas de ne reprodusir lo mecanisme estranh, de traucar aital) per oposicion al correjon qu'escrifa los traucs sens capitar de tampar lo trauc, lo grand, qu'es censat de barrar. Per exemple lo de la borsa, del porta moneda, de las bancas, de la secu. Donc d'un biais deuriam dire que lo ministre de la santat deurià estre un engenh , capabla d'aparar la politica de la santat , tal lo cuol d'un pòrc que se tampa sens correjon. Mas que gauserem pas jamai li demandar de clucar aital , las bragas dins la man en consèlh dels ministres, o entre lo jornal de Vingt Oras ... ...

Aqui çò que ne diguèt Bodon de l'avenir occitan, de l'avenir dels païsans e donc de la lenga, dins una lettra al sèu ami Mouly del 1èr de novembre de 1963. se ditz ben que los païsans son pas malaüroses dins lors bòrias. Mas sèm dins una autre temps . Un còp èra , un païsan avià una bòria per i s'arrapar dessùs e ne viure sens comptar se la trima ne valià lo còp , coma un bon arbre s'arrapa sul ròc sens cambiar de plaça e ne tira çò que pòt. Aquò s'apelava "l'economie de subsistance". Mas uèi l'agricultura es un trabalh coma un autre trabalh. L'agricultor es un entrepreneire coma un autre que fa son bilanç e se'n va d'aqui quand lo bilanç es pas favorable. Aquò se dis "l'economie de marché". Donc dins las annadas que venon ; qu'o volguem o qu'o volguem pas es aital, e dins lo mond entièr es aital, anam veire se clavar las darrièras bòrias d'un còp èra. Que servis uèi donc de formar de rurals , quand i aurà p...

Per se remembrar la question , èra que Lafont volontava d’estudis economicas dins OC al revèrs de Castanh qu’explicava per de que ne calia pas estudiar lo sicut economica d’Occitania. Aqui l'avètz: « Lo rapòrt moral , adoptat per l’Amassada Generala de 1954, evidentament me fa cristalisar una propension anciana dins los mitans literaris d’òc a cercar fòra de la cultural los ferments de çò que se ditz « la vida » per l’augment d’un moviment occitan revendicatiu. L’idèa es pas nòva que vòl que la realitat occitana serià inscricha dins los faches e los « processus » economics que lo nòstre terraire n’es lo teatre . Occitania se poirià definir en perpaus economics. Per la mia part , me pensi qu’en 1954 , l’economia politica es lo darrièr dels domènis que s’i poirià decelar los vestigis d’una identitat occitana . (soslinhats per ièu) E dins lo cas qu’òm admetrià que de zònas economicas se pòscan considerar a l’en dedins del mercat franés , se cal ben dire que res ...

La question economica. O per de que Lafont troba major de parlar d'estudis economicas d'Occitania. Se pausa d'en primièr contre lo moviment felibrenc que volguèt ren cambiar jamai. Mas dis amai : "Perqué nòstre preztfach es de faire lo païs ont vivèm que non pas "una reserva etnografica e linguistica", mai una tèrra viva , ont fai bon viure . La basa de l'occitanisme , dau mai vau, dau mai me sèmbla que la trobam dins un reviure economic que farià d'Occitania una "poncha avançada " d'aquèu canton d'Euròpa , un païs ont los òmes seriàn actius , fisanços, entreprenénts . Avisem nos que de tot biais , lo reviure se farà, mai se nosautres i apondem nòstra idèa occitana , se farà dins l'estrambòrd occitan , e la lenga serà pas oblidada. Campròs disià recentament qu'avèm una arma ambe lo sentiment mièjornau pron vius dins nòstris encontradas . Coma pas veire qu'aqueu sentiment miejornau se desliura dins la vida economica ...

OC NUMERÒ 197 ESTIU de 1955 Un còp èra, pareis que Lafont e Castanh se freguèron fòrts , sul biais de melhor federar los occitanistes. Se passèt dins las annadas de l'aprèp guèrra, al temps d'una amassada de l'IEO que se debanèt a Montpelhièr a l'estiu de 1955. Que R Lafont volia far una plaça a las estudis economicas , dins la revista Oc, sai que per mostrar consi Occitania tenia une part pichona, quitament oblidada, en rapòrt del Nòrd. O benlèu se plaçar sus un autre sicut de lutjar. Praquò remembrètz vos dels sobenirs luenhtans e escolaris de la desliurança granda de 1945, de la darrièra granda guèrra, e dels libres d'istòria, de la comunala . La populacion del nòrd que trobèt de s'amagar al miètjorn. Los maquis quasiment totes que se trobavan tancats dins lo miètjorn. Mas Castanh faguèt coneisser la sia desaprovacion , que per el, aquela mena d'estudis , riscavan que de far espetar l'IEO. E que per el èra mai important de fargar l'un...

Aqui çò que diguèt dins "Oc" en 1955 Juli Cubaynes " sus l"utilitat d'una traduccion occitana de las majas obras classicas grecas e latinas ". Los de la primièra tièra( parla de los que las pensan impossible las reviradas ) son d'amics de la Lenga mas qu'an per ela pron de fe, e n'an pas per ela pron de coneissença. Escriure d'òbras personalas de gostosa prosa , de fina poësia, en aquela Lenga de nòstres mases , ... Aquò d'aqui l'admeton coma plan possible, e encara en se mantenent dins un cèucle estrech ... Mas nos auçar a la requista poësia d'un Vergèli , a la clartat precisa e nerviosa d'un Cesar o d'un Tacit, a la majestat verbala d'un Ciceron o d'un Demostenes , aqui , a lor dire , causas a l'endessus de sa portada,; - e me demandan se traduccions i a en Lenga d'Oc d'aqueles autors.- Ma responsa , ailas! es que non ; per la maja part d'entre eles . Mas afortissi qu'atal n'...

Visca la diversitat vertadièra. Visca la republica qu'avem facha. Tot es nautre. Avem pagat lo prètz. Pel mens los aujòls que pagaron car lo terme. Ara s'agis pas que de s'apasturar dins l'encastre estrèch ambe los jacobins de tota mèna. Al biais d'un païsan que se jairia , a l'ombra de son prat, dins la palha mofla qu'auria dalhada . Deman parlarem nòstra lenga. Deman Miquel Debre, Montauborg, Melanchon , Carrèra del Caussa, Slama , Rocard , e totes los jacobins de la ciutat silenciosa , amudida, cantaran ambe nosautres la cançon del ritonèl , sabètz la que parla d'un riton que savai pas que dire : coac coac , coma un riton parisenc. Aladonc adiu la res-publica e visca lo fromatge de cabra e cap al castèl de Carcassona. Lo 24 d'octobre...

Carcassona

Diga me ont se van .   La lenga d'amics sebelits Ont s'atropèlon las paraulas, Quand desbordèlan de son crid. Quand permejan son mot  Sa votz, bèl temps nos parla, Tal un crid ponchut dins un bauç, Un resson fòl que tinda , A las parèds de l'oblid. Que la paraula al plond d'un trauc. Paraulas? Dichas? contes bèls?  S'ausis pas pus lo crid aprèp? Quand s'atuda lo solèlh. Ausètz ren de ren? Dapasset lo resson s'escantis. Un èrsa que se va morir Un rebat treblat de grèmas Per trapar la sia vida etèrna , De la vida que vòl pas finir.  Per los que demòran vius. E nos recòrdan de gaitar . Lo jorn , la nuèch e las estèlas? E de cantar sa dicha al cèl. En escotant las sèunas paraulas. Que cadun faga son jòc? Cadun son temps , sa libertat, Son plaser , son embriaguèsa, Sa mòrt lenta sens capitar , de trapar son astre, son solaç. Mas ont es  la libertat ?

Ocquitania lo darrièr badal........ o la respelida?

A Pina que donèt son ama a la dansa

  Qu'à la cima de la montanha I a l'estatua del prince malastruc. Que ten dins la man  lo sceptre. Despoderat, d'un reialme oblidat. D'un pòble  sens paraula E de sos uèlhs color de sang  Rajan de lagrèmas d'argent . L'òme, que li soris  Ròsa.  Lo prince de las colombas, Dels passerats , dels rossinhòls. Que para la man al monde. Dins un òrt de granda solesa. Al cap de la montanha , òc. Se ten l' ombra d'un prince sorne Un rei que voldria cantar, De  sas pots de marbre.  Quicòm mai  qu'un mormolh. E brandir lo sceptre al cèl. Mai qu'un marga de baleja. E  quitar son public: quatre aucèls gelats.   Levat  Ròsa  qu'escota en lor donant de pan . Que fa cantar al Prince sa cançon oblidada... 

La vida, e son camin de Luna, A l'abroa de la mar, sul sablel, Lo vial dels raisves inacabats I trescambe , mossegat de talent Al mitan , de rajals blancas, Qu'esclaira amont la calada D'escruma que raja d'un arcanèl. Se vei pas pus entre la nuèch, lo camin de la davalada. Passa aucèl sus ala de vent, Que penchena los blats de son arpa. D'unes rison dins l'ombra d'argent, D'òmes mascarats per carnaval D'autres redolan dins lo gravas Peregrins, dansaires, paucs vals. Nos demòran pas que de seguir, Los que trepèjan dins lo fangas. Sens recaptar cap de memòria. Camin de Luna dels amnesics, Camin de passar los uèlhs dubèrts. Passejada gauchosa, tal un pantais . O una cachavièlha...

D'aprèp una idèa del "paure" Renoir que me semblèt de bon melhorar. E òc que las cavilhas me dolon pas. Las caissas son voidas : -las de la retirada -las de la securitat sociala. Nicolas vòl lançar un manlèu , e vòl lancar tanben un gran debat democratic : Mas de que far d'aquel argent? Es pas bèla la vida? Per escotar quichar aici sus D'un costat las caissas voidas , ambe de vièlhs que tocan mens de 800 euro per mes ,per viure , de l'autra l'idèa falorda de butar Paris dusca a z'Orleans, un grand Paris , veire dusca a Monaca ambe lo TGV. Visca França filha ainada de la gleisa , Amen. E visca Occitania.