occitanissima

Adiu aqui la videò prèsa del pont vièlh de Mureth. La prèsa de vistas es missanta mas se pòd veire al luenh las montanhas tant nautas que m'empescan de veire ont mos amors son . Amai Garona es mai que bèla , qu'aprèp totas las pluèjas , e ne'n tombèt qualques ferrats encara auèi, lo fum s'es ufla , e se carra entre sas ribas que rosiga doçament. La vista es enganaira, coma totas las fotòs, que podria far creire qu'es una scena del film :" e al mitan cola una ribièra " alara que sem la vila de la Nauta Garona onte i a pas gaire d'espandis vèrds. Las Pirenèas son a mens d'un centenat de quilomèstres , çò qu'es plan polit per anar a Bossòts cercar las pipas , o las botèlhas d'extrach de badiana esteleda . D'aquel pont m'agradi de fintar mantuns còps los fums de peisses qu'amagan lo fons cubèrt de còdols , e d'autres còps encapi pas de ne veire un sol. Amai i a de malinasses de la pèsca al gròs, qu'an ren trobat ...

Bob se revirèt en gemegant. Aviá las mans ligadas. Amai òm li aviá sarrat una còrda entre lo còl e las cavilhas, çò que l’escanava que que faguèsse, al pus mendre gèste l'’aufegava. Espauruganta e tarribla, aquesta sentida de solesa, d’èstre despoderat com’un nen. Ensajèt de gular. S’ausiguèt cridar tal un poleton de la cloca que sonariá sa galina de maire. La set lo furgava prigond. Capitava pas de trobar la rason. D’un còp se demandèt de que disiá lo manual en tala circonstancia. Mas trobèt res per se rassegurar. La memòria vuèja. Puèi li tornèt lo rabaladis de la vesprada, o de la velha que sabia pas quna ora podiá èsser. Tot çò de vistable qu’èra estacat com’un salcissòt, sul ponde dins l’escuritat totala. Sentiguèt la paur montar. Sentiguét una man negra li sarrar lo gargalhòl. Cridèt tornamai. Escotèt lo bruch de las maquinas, un vonvonèjament sord que ressontava dins totas las placas metalicas del Pofre. Pensèt que Vertolhon lo deviá jà cercar. Que l’a...

T olosa capitala de las lengas, merce de Sicre qu'i serem coma totas las annadas. Subretot que son biais m'interessa es a dire qu'aimaria de saber çò que vòl dire quand dis" dins la Setmana que: lo centralisme parisenc es pas l'enemic mas sonque lo centralisme cultural. Aquel centralisme qu'avem totis dins nòtre cap d'afranchimandit, escalprat geneticament d'un biais . Espèri de plan tradusir son idèa. Se tal es lo cas: Vertat que l'avem mas encara quand un jove diplomat troba pas de trabalh a peraici e que li cal "montar" pareis dificil de creire qu'i a pas una mena de centralisme scientific , universitara, o comercial , segond la branca causida.... Quand vesem que los tres parts de las subvencions d'estat van als musèus, als teatres a las manifestacions parisencas, se vei mai clarament , me pareis , la subrepotencia parisenca, e al contre vist lo desèrt "françès", subretot quand se sentis amenaçat per l'an...

Sofia soscava. Tornèt dins la cosina sens saupre de que far. Avia tot rengat coma cal. Avia passat la vesprada d’esperar lo retorn del comandant. E èra pas tornat. Benlèu qu’avia pas jogar lo jòc am' el . Se pòd plan. Mas l’òme era pas gaire polit. Consi l’’avia rebecada quand li avia demandat de far l’amor per ne finir ame totes aquelses trabalhs d’apròcha fastigos en diable. Avia pas compres. Ela fasia pas que cercar la bona « inteligénçia » , lo bon vesinatge. E l’autre que l’avia prèsa per una maria-salòpa. Quna vergonha. Que los òmes son caraunhas! Tanben cal dire que la pensada de la sòrre bessona al cinquen estage la tafurava. Silvia èra tròp nècia. Era capabla de se far remarcar e de decelar sa presencia, alara que quitava pas de li dire de permejar. Era pas de creire que siaguessen sòrres bessonas. Alara qu’ela aimava de dansar , de se vestir , de fregar los òmes, Silvia èla son plaser èra de legir , de far de poesias, de pintraduras, de parliquèjar d’oras e d’oras tre...

Rect. Amassada Nacionala Modernisacion de las institucions de la republica cinquena N° 820 Comis. Govèrn. ADOPTE AMENDAMENT MIRACLOS n°605 rect presentat per Monsen Warsman, raportaire al nom de la comission de las leis Article aditional Abant l'article Primièr, inserir l'article seguent: « Las lengas regionalas sont del sèu patrimòni » Expausat somari Aqueste amandament prepausa de prendre en compte lo vòt d'inscriure dins la Constitucion , l'existencia de las lengas regionalas, que foguèt exprimit per un fum de parlementaris amai a l'occasion del debat recent que se tenguèt a l'Amassada Nacionala a perpaus de las lengas regionalas (seança publica del dimècre 7 de mai de 2008) Es prepausat d'inserir la mencion de las lengas regionalas dins l'article primièr de la Constitucion que foguèt completada per la revision constitucionala del 28 de mar...

Tradusit dels quaserns mediterraneencs PROSA Elògi d'Aïs en Provença S'agira aici de dels nòstres luòcs sagrats. D'uns de nòstres Dius ( los sonam auèi valors) n'an fach lor sejorn favorit. Qualques mots i son dichs dins una lenga nòbla e simple. Enlòc ; òm sera milhor prèp de los escotar. Enlòc serian milhors ausits. *** S'agis d'una vila, dins un païsatge. Dins lo quite nom de la citat , le païsatge( de segur mas important) es nielat. L'A i representa la Montanha Santa Victòria. L'I de las aigas eternament cascalejantas. L'X enfin , un seculari crosament de camins, coma aital la crotz mesa en aqueste luòc subre d'una entreprisa barbara. Mas a tot senher tot onor! e donc a n'aquest massa calquièra marmoreana de las formas amaisadas, que punta a 1011 mèstres , " tissant entre dos gaudres del bassin de l'Arc , sa paret formidablament redde del costat del mièjorn. Son nom reverta un dels eveniments majors de l'istòria univ...

Bob s’espandiguèt sul ponde dins la cosina de l’estatge cinquen . Gulèt : -« Clava lèu , clava …. » Mas qu’ajèt pas lo temps de’n dire mai que tre que tombèt Silvia li petèt una dorna sul cap. Bob demorèt enredenat com’un marga de pala. Puèi lo fintèt un momenton dabant de clavar lo portanèl. Li sorisiá. Quun nèci aquel. S’amagar dins un budèl de la fusada ! Enfin dapassèt virèt la ponhada del trapador, mas que quicòm butèt contre. Li calguèt pesar aqui dessus fòrt per i arribar. Per astre, al tresen còp la punhada virèt. Mas Silvia sentiguèt una trèva li passar per l’esquina, quicom que li reversinava la pèl, sabiá pas de que ne virava, mas èra quicòm de dangeiros. Que l’amenaçèt e que bramèt dins son esprit sa rabia quand lo portanèl acabèt de tampar lo trauc nègre de las escobilhas. Se trovèt desvariada. Sabiá pas consi far. De que butava al revers de l’autre costat ? Se revirèt vers l’espaurugal que roncava prigondament. Silvia prenguèt la balaja e la pala e recaptèt...

Assatj per comprendre perqué son d'unes pòbles que li donan l'independia, e que d'autres l'auran pas jamai... Savem totes que l'ex Iugoslavia foguèt espetada en mantuns estats e qu'encara es pas acabat. Totes los democratas braman de contentament. Slovenia, Macedoina, Croatia, Bosnia, Montenegrò , Kosovo. Alara que Catalans , Basques , Kanaques , Escossèses devon totjorn parliquejar de longua, e que per d'autres pòbles , Kurdes , Abkhases, Ossètas, Transnistrians o Cristians del Sodan, Tibet (mas per el i a quicòm mai) aquò's pas question de lor donar que que sia. Curios. Mas al revers se prenem lo temps de portar sus una mapa los potz de petròli e las reservas tot cambia. E quicòm , me sembla de s'esclairar. Sus la figura pinturlurada çai sus aven portat en roge los païs pro american. En verd los païs que simpatison amb la Russia . E jaune los païses que blocan lo "grand vam" de la democracia es a dire l'Iran e l'Afganis...

S’ausissiá pas res, ges de bruch. Praquò li caliá pas s’eternisar a praici. Vesètz pas que lo sas de jos , se dubra d’un còp, auriá bona mina. De tot biais auriá subretot la mina d’un òme mòrt, mai que mòrt perqué ne’n trobariá pas jamai la pus mendre quitia molecula. Auriam fenit de rire e de barrutlejar... Quna pietat ! Butèt mai fòrt sens que la pòrta abança d’un milimèstre. Damne se diguèt : soi tant crebat que pòsca pas sonque butar un traça de portanèl de cosina ! Alara i anèt de vam, tot çò que podiá donar i mètèri , se bandèt totes los muscles , los pès contra ‘l portanèl , l’esquina d’a fons quichada a se ne far petar lo rastèl. Sens resulta. Estrementiguèt . Una sentida de frèsc pel primièr còp. Èra fach com’ un rat . Mentre la musica del vaissèl semblava de redoblar de fòrça. Pensava a ren. Revertava un esquiròl dins sa gabia, quand tròta sens relambi, per s’escapar , trobar sa libertat e que se vei d’un còp tancat a la meteissa plaça , darrièr los meteisses bar...

Bob se calèt per milhor escotar. Sofia repondiá pas. L’estonèt pas. Benlèu s’ausissiá rès decond ont èra. Benlèu voliá pas de respondre. Bob ausissiá pas qu’un son aguch, ressaire , que sos rebats rebombissian al lond del corredor de metal, amb qualques còps lo tremol prigond de sons gravas, que donavan de picaduras, li davalant al long de l’esquina, per remotar als cadenèls , semenant una mena de tremoladis que li bolegava la cervèla , dintrava en resonéncia , tant fòrta entre las aurèlhas que li las tampavan. Tornamai creguèt d’ausir lo fregament mofle del la causa blancassa que praquò èra mòrta jos el, en espetant, mentre que tindava un craïnament sord , como d’un portalh rovilhat , qu’òm dubris d’unes còps, sia per daissar passar un ataüc que passariá pas la pòrta estrècha del cementèri, la dels mòrts ordinaris , sia per que lo desparegut s’ameritèsse que lo monde poguèsson seguir menimosament , dapasset, suaudament, en patolhant dins las gravas, detras las montanhas de fl...

Clemença Isaure S'es casada a la flor de la prima, la paura, Quand de son arma rajava un jòc d'amor, Tenia pòrta dubèrta per totis los trobadors, Se velava de mots la bèla Clemença Isaura Nusa mesclava l'amor e cançons poeticas Totes los cavalièrs l'ondrava de cants epicas; Que son còr e son còrs menavan jotas eroticas Mormolhs e sospirs mesclats a la pichona mòrt Tant cridava son joïr que de ruffians del nòrd Davalèron per veire d'ont venia los rambalhs Quala fasia tindar sas paraulas d'estrambòrd, E dusca al cèl sornarut butar cranes cridals. Los ruffians vèjèron pas qu'una Magdalena Una puta vestida amb un vestit de reina, Los mots la plegavan d'un blanc mantèl ? Saquèjèron la Tèrra mas , ela, valia pas lo cèl E Diu se fugiguèt quand vejèt los paucs vals, Se pressar a la Pòrta . Encara ensanhosits E que lo quite Diable crentèt per son trabalh, Sa quitia vida, als japals de tant d'acarnassi...

« demesida sociala » Dempuèi las annadas nonantas cabuça la republica sociala, nivèl de vida e avantages... Per ensatjar de comprendre cal cercar endacòm mai e pus luenh disn l'istòria.... Al temps de l'empiri des Sovièts comunistes e de l'empiri occidental capitaliste, i aguèt una lutja ferotja que s'acabèt en 1989. Lo Gorbatchev foguèt doblat per Ieltsine, e comprenguèt jamai coma tot s'endevenguèt, subretot que lo pòble se'n mesclèt per tal dire pas. De notar consi los istorians son gaire preissats d'explicar , consi çò que nos presentavan, fa gaire dabant coma farçida d'agents del KGB, coma una fortalesa o cada torista èra seguit , consi tot i debordelèt d'un còp. S'agis pas de regretar la luna soviética e lo raisve d'un socialisme materialiste complètament descarat per Staline? Non! E de que serviria? Mas comprendre oc. Fa pas de mal. O ensatjar. Cal soslinhat consi , la CIA , l'IS e benlèu los services segrèts israèlians cap...