Articles

Encara una nuèch

Image
Encara una nuèch  Non sabi quora la foliá se convida a la fèsta, E dança, e se plega dins son polit vestit, Quora arribèt la fugida que ren arrèsta, E qual vira la baudufa del monde enfestolit. Non sabi pas cossí soi vengut fat e mut O quinas votz cantan dins las memòrias ; Una cançon de las paraulas estranhas , Pietat! daissa me estar!, vòli cutar los uèlhs, Tornamai marcharem sus un vial subrebèl . Que lo temps? la nuèch? L'aurassa passaràn Tant que podi sentir tos pialses,me'n chauti . Nos tornarem trobar coma un ser de baleti E ma boca quicharà ta boca tremolanta , Fintarem l'avenir rire, dubrir sos braces saurs, alisarai tas popas de mila rajals d' aur. Dins un òrt mirgalhat negat per l'èrba nauta , Dormirem al mitat dels rebats de diamants, que fa la rosal tre que lo solelh monta. Jos la volta del cèl gauta contra gauta Non sabi quora la malautiá trucarà , O Dieu un còp de
Image
Amianta . L a fin es aqui que se sarra, M e dison que tot va plan . I a maites biaisses de mascanhar l a cara roja de la vida . Pòdi pas dire lo mot de mòrt, sens deslargar de rires gròs. D oncas me cal morir per de rire Per far pas de pena a degun , m'engolar mon amarun. E racar mon vomit. Per far lo brave , lo fièr. C onsensus o coardisa, Sens pet de lèbre e sens paur; tal l'ase vièlh, al merlin. L o cap baissat prèst per l'oblit.

fin de joc

Image
  fin de joc L 'albièra brèça tot de son braç pintraire ò m diriá la fada emmantelada de mòrt, M e ven becar la boca a l'òrla del meu òrt, P er me far al front un bèl poton trufaire . M e cossergui ambe sa dalha e son bigòs, Ieu cresi un joc, quand la punta degota; Q ualques gotas de sang a las tranugas , a la punta de la mèla , tota enrovilhada. Tal un buòu cansat que cor al drapèu roge U èi corron los èunas sus l'ostal, e plòu . Lo portal es clavat e l'ostalon vendut. U n cop èra ,i veniam manjar las persegas , los rasims roges o blancs e las avelanas ; E las amètlas verdas vestidas d'amarum . T ot s'es abridolat , e los quites cerièrs , donan pas que de clòscas de prunas . Va i amics se volètz anarem sus la luna , p er remirar lo vòl d' una pencha de sèrp.

LO MANGONIER

Image
LO MANGONIÈR N on marche pas , es la tèrra que vira jols mos passes, N on vòle pas , sonque lo vent dins mos pialses , N on parle pas , levats qualques mots oblidats , N on aimi pas que la libertat, e totas las amistats. N on pensi pas , o alara de mens en mens Soi un òme occitan perdut dins la ciutat , Ressègui las cançons d'un còp èra , las que se cantan pas mai. N on marche pas sus la Tèrra , n on vòle pas e ne soi a me calar, L os aujòls me dison a l'aurelha d'unes mots estranhs, A els, lor dison de parlar doçament que lo mond compren pas e escota. B on teni mai del dos tèrces de la vida ambe son fais, S ens gausar bolegar al jo, se pausar la carga , tal un muòl adomergit. La vida coma un fuòc d' artificis a l'aiga poirida d'un lac plond. Que s' atudan pudenta las estèlas , quora s'acaban de morir. Q uora lo fosfòr peteja dins la foscor del lac negre. L o vent a empl
Image
Babòtas Las flors son amassadas d'aucèls pican las granas lo monde chuca las migranas, Un a getat son ram de farlabica per nos donar son vam de cabra Las gents marchan amassa. Coma se ren non èra fins a las gorgas; E ieu seguissi content mon tropèl, Coma las fedas son pastronèl. Las pregariás dels aconsomits. Per arribar al trauc dubèrt del non ren Sul desèrt, sens resson cubèrt . D'unes pòrtan l'atauc , en siblant Cap a la tèrra fresca , iou pi dou aquesta matin la descobèrta tebesa; e los vèrms fintan son mond novèl, ieu los ai vist m'agachar. E pregar la puta negra al cèl La sola que nos voler espelucar . Adieu amics las babòtas m'espèran . E ieu las vòli pas manjar. Alara es elas que me manjaràn.

Jol Pont

Image
Jos lo Pont Nòu Als uns la vida simple... Als autres la subrevida, la mala-vida , . Als uns la cerca de plaser, de l'emocion ,de l'amor, Pels autres la quista del manjar, d'un abric de cartons Als uns la jòia de la vida, lo caud , lo bèl, lo bon, la poësia e de las femnas Pels autres lo ratum , las escobilhas , la frucha poirida del mercat Son fraires totes los òmes . Las femnas son sòrres, e brèçan l'enfant del meteis balanç. E lo vin acid t'escaufa los budèls e la cervèla, E l'amistat raja a l'entorn d'un fuòc de paletas . Un tipe te sarra l'espatla, e ditz que te coneis . Una ibronha te soritz de sa boca voida. La serada se pèrd coma Garona, dins la fumada d'un matin de prima Lo vielhum te copa lo cap, e lo fresc pela las tieunas mans rufas E contunha tal un jove de rire coma un nèci; vist que sèm totes fraires o sòrres, anestesiats De mai en mai nombroses j

sovenir e estrambord

Image
Sovenir Lo cèl es florit , de las colors de fuòc, Tinta lo sovenir de roge e d'eternitat, un remembre camina amb sa lenga d'òc, An ausit nòstre vam los vesins estonats! Me remembre d'un raisve estranh, un bruch de cadena dins lo potz, Ai escapat un ferrat d'estam, e la vertat nuda vòl pas sortir . I a un cèl de clar de luna, Ieu e tu sul banc nos sarran nos bevèm sens nos levar la set, pòts bocas e dets mesclats . Paraulas oblidadas, e musica sorna lo vent de la malenconiá peçuga mon còr. Amiga para me la man ! Lo temps es comptat! Lo jòc finís. Consí pichon es vengut mon òrt! AF